vrijdag 12 april 2013

Leren collecteren

Al weer wat langer geleden constateerden we dat er best een grote groep mensen bereid is om iets bij te dragen aan het corso, alleen ze wisten niet hoe. We hebben wel eens over allerlei donateurschapsystemen gedacht, maar dat is veel werk voor wat het oplevert. Ook een Vrienden-van concept zet je niet zo maar op, althans voor zoiets als een corso.
Daarnaast constateerden wij dat het helemaal niet zo gek is dat er voor een evenement op deze schaal een bijdrage wordt gevraagd. Enkele andere corso's kunnen dat prima regelen, omdat ze op een afgesloten terrein (al is dat een geheel dorp) rijden. Dan zet je een paar entreeplekken neer, wil je naar binnen, dan betaal je (zelfs voor het parkeren). Deze optie is voor ons niet uitvoerbaar (wanneer we dat al zouden willen overigens). De gehele Bollenstreek is een groot open gebied, gelukkig wel, dus dat lukt niet. En we willen het sowieso vrijwillig houden. Daarom en nog wel vanwege wat andere redenen, zijn we alweer wat langer geleden begonnen met het fenomeen Schooiwagen. Daarmee en daarbij vragen we om een vrijwillige bijdrage aan het corso, dus of en hoeveel je bijdraagt, het is aan jezelf.
Een schooier hard aan het werk (nou ja)

Dat bijdragen gaan we dan wel zo gemakkelijk mogelijk maken, dat snap je. Dus we hebben de schooiwagen uitdagend gemaakt met grote schatkisten waar je je geld in kwijt kunt, daartoe uitgenodigd door enkele van onze figuranten. Daaromheen lopen weer andere figuranten, de scouts uit Noordwijkerhout met collectezakken aan stokken, om overal bij te kunnen. Beetje afgekeken van de kerk, zo te zeggen. We halen er een stevig bedrag mee op, dat we goed kunnen gebruiken om ons evenement mogelijk te houden, sterker nog, het is inmiddels hard noodzakelijk.
Om die reden zoeken we naar mogelijkheden om het nog gemakkelijker te maken, dus om de mens nog meer te prikkelen om bij te dragen. Dat begint al met het bekend maken dat we schooien en waarvoor dat dan is. In elke dorp hebben we daarom een lokaal bekende speakerman (en sinds vorig jaar 1 vrouw), die wel zijn/haar talen spreekt gelet op de toeristen, voorafgaand aan het corso voor de uitleg. Een van hen spreekt zelfs een aardig woordje Japans (nou ja, een paar geleerde zinnen), tot grote hilariteit van de Japanners.
De schooiwagen in vol ornaat
De figuranten op de schooiwagen (door mij omgedoopt tot praalwagen van het publiek, dit jaar dus de 20e praalwagen) worden steeds meer onderdeel van het gebeuren, zoals alle andere figuranten (zie mijn weblog van gisteren). En de scouts, die echt een stevige klus uitvoeren (je zult maar 40 kilometer lang lopend moeten collecteren) proberen we daar ook verder bij te helpen. Vrijdagavond hielden we zelfs voor de eerste maal een "schooiwagen-workshop". Scouts, figuranten, een van de speakers (ook fervent toneelspeler), samen hebben we goed doorgenomen waar nog mogelijkheden liggen. En dat natuurlijk binnen de allerlei beperkingen. Die 40 kilometer, het feit dat het corso door moet blijven rijden, (aaneengesloten en op tijd, nietwaar!), de enorme mensenmassa's bij tijd en wijle waar je de weg door moet vinden. Ik had al veel respect voor deze ook weer vrijwilligers, maar na de workshop nog meer. En zeker omdat ze lekker meededen in het nadenken over verbeteringen, als doel een hogere opbrengst. Sprekende kleding, interactie met het publiek, geinige dingen als een pollepel (ik noem maar wat, Bon Appetit), allerlei leuke ideeën. Dat gaat echt goed komen.

En ook nog weer/meer media-aandacht. De laatste praalwagen helemaal gereed voor de opbouw. De tractoren ondergebouwd. Hal volledig ingericht, vloer afgedekt (oh dat was al zo). De bloemenmensen naar buiten, op jacht naar (binnenkort) bruikbare hyacinten en narcissen. Weer een productief dagje voor alle corsomensen.




Geen opmerkingen: