zaterdag 22 april 2017

Uitslag

Die vrijdag zou eigenlijk wat eenvoudig moeten verlopen, tussen de hectiek van het bouwen en het rijden in. Maar vrijdag was toch ook wel wat hectisch. Het was erg druk met bezoek, de ene bus (of touringcar) na de andere meldde zich met grote groepen bezoekers. Die allemaal ondersteboven waren van het resultaat van dit corso. Het mooiste corso ooit of heb ik dat al eens eerder gezegd?

De chauffeurs kregen voor het eerst een echte briefing en een mooi plaatje waarop tips & tricks en vooral: Houd 50 meter afstand van je voorganger, dan blijven we lekker aaneengesloten rijden. Benieuwd of het werkt. In Noordwijkerhout in ieder geval wel.

Maar voordat we in Noordwijkerhout konden gaan rijden, moest de stoet er nog "even" naartoe. En dat was die hectiek dus. 3 Praalwagens wilden niet (vanzelf), een tractor (beetje nieuwe zelfs) startte niet en de dubbeldekker zonder dak, startte de eerste keer juist wel en heel vlot. En daarna dus niet meer. 
De tractor kregen we op een gegeven ogenblik nog aan de praat, de praalwagens zijn gesleept naar Noordwijkerhout (alwaar er twee zijn gerepareerd, de derde wordt zaterdagochtend vroeg gerepareerd, of eigenlijk er wordt een aggregaat-wissel toegepast) en de bus bleef het vertikken dus ook daar een grote sleeptractor voor. We vrezen dat dit zaterdag ook het geval zal zijn. 

Dus...

Maar dan reed er ook een heel mooi corso door Noordwijkerhout. Niet nadat Jos Vranken, directeur NBTC, de openingshandeling had verricht. Een handeling waar ie zelf behoorlijk van ondersteboven was. Vervolgens volop oh's en ah's, complimenten voor de nieuwe ontwerpers, maar zeker ook voor al die medewerkers die een enorme maar super klus hebben geklaard. Ik ben weer een beetje trotser geworden.

En de jury had (daardoor) een "hell of a job". Ze moesten er toe aangezet worden om met een uitslag te komen :-) , maar hebben het toch gedaan. And here are the results:

Praalwagens
1ste prijs Boer & Bont
Zo open en toch een gevulde wagen, barstend van de details, van de creativiteit. Het wegwerken van de techniek. Perfect.
De beschilderingen liggen overal op het aardewerk en niet te vergeten het merkteken op de onderzijde van het bord. Een bord zo geplaatst dat je in eerste instantie denkt aan een raar einde van een wagen. Door de details kijk je met plezier naar de”kont” van deze wagen.
En niet te vergeten de terughoudendheid in het bloemarrangement, echt een toegepast arrangement met vakmanschap gemaakt en met liefde.
Opvallend is de afwerking van de vloer. Een tafelkleed.

2de prijs Dutch Duck
Alles klopt, de vormen, de kleuren, het lijnenspel, het creatieve (de brillen, het water, de snorkel, de badrand). Ook de durf om andere dan bolbloemen te gebruiken. Een zeer herkenbare wagen; de eenden zijn een statement in de ruimte.

3de prijs Dutch Windmills
Is het een tulp, is het iets abstracts of is het gewoon een “ding”. Wat een prachtig en krachtig bloemen arrangement. De jury zag in dit ding een Tulp.
Dat gras. Niet wat doen we op de bodem, maar een kunststuk op zich zo’n bodembedekking. De jury vraagt zich af waarom de molen niet voorop stond gezien de titel Dutch Windmills.
Zeer vernieuwend bloemwerk. Is dit de corsowagen van de toekomst?

4de prijs Dutch Polders
Omdat de verschillen tussen de nummers 3 en 4 marginaal zijn besloot de jury om haar mening ook voor deze wagen schriftelijk te motiveren.
Een heerlijk en duidelijk verteld verhaal. Een totaal plaatje, waarbij het bloemwerk met duidelijk niet landelijke bloemen heerlijk landelijk is gehouden. In de uitbeelding van de wagen van die prachtige details (jaarringen op de boomstam, vingers die de verrekijker vasthouden en dan die prachtig uitgevoerde baardmannetjes. Let op. Zichtbaar zijde is niet nodig.

Luxe wagens
1ste prijs Scania geldwagen
Prachtige kleurcombinatie. Rijk sortiment aan bolbloemen. Vooral de bijzonder soorten narcissen vallen op. Door de groepen komen alle bloemen goed tot hun recht Zeer verzorgd bindwerk. Heel professioneel.

2de  prijs Landrover Discovery
De organische verwerking van de takken vallen op als basis van het bloemwerk.Prachtige combinaties in groenmateriaal, bloemen en planten in prachtige structuren. Wel had de jury graag meer bolbloemen verwerkt gezien.

3de prijs Toyota Land Cruiser
Ook hier was de jury onder de indruk van corsowaardig bloemwerk en het ritmische verloop van de kleurgroepen. Indruk maakte de voorkant met de daktoef die uitsteekt. Het creëerde een ruimtelijke werking en is de balans tussen auto en bloemwerk.

Dat wordt een mooie corsozaterdag.


donderdag 20 april 2017

Beelden zeggen meer dan...

Zo ziet het eruit van eenzame hoogte
Blij met onze gesponsorde jassen (door Queen's Flowerbulbs)


Make-a-wish Katie sloeg zich eerst vooral door Hart van Nederland

En dat deed ze goed. Het steken daarna ook

Wat moet je hier nu bijzetten?


Vele scooters (14 dus) in de bloemen (en daarachter mooie luxe wagens)

Ook gesponsord, een berg steigers voor het steken
Af en toe ook overleg nodig
En let vooral op de schoenen (alle vier)


woensdag 19 april 2017

De Eerste

De eerste van de twee steekdagen zit erop, oftewel de kop is eraf. En dat getal kwam wel veel keer terug gedurende de dag.

Klaar voor de start, uhh eerste steek
Uiteraard was het de dag van de officiële eerste steek. Jaja, we weten dat bij het steken van de eerste steek er al heel wat bloemen gestoken zijn (en sterker nog, die eerste-steek-gestoken-bloemen worden er zelfs nog weer afgehaald ook…). Maar, zeg ik al jaren, de eerste paal is ook niet de eerste paal, even zomin de eerste steen de eerste steen. Het gaat om het moment, het betrekken van vooral de jeugd en met een beroemdheid aandacht voor het corso vragen. Het was deze keer dan ook wel een heel leuke beroemdheid, jong, sportief, een flitscarrière in het schaatsen en lokaal aansprekend. Lisa van der Geest uit Warmond had de eer die eerste steek te doen. Zij deed dat met verve en haar enthousiasme was aanstekelijk.


Hard werken in pak

Dan denk je, dat is het dan wel. Maar neen hoor. Vervolgens ging de directie van Van der Valk, dat voor de eerste keer mee doet, op hun wagen aan de slag met het steken van diverse bloemen. Het schaaltje met appelmoes (met kers) werd ook hier met verve gestoken (en de stekers vertelden me stiekem dat dat deeltje er weer af zou gaan, maar sst, niet doorvertellen). Of het nog niet genoeg was, staken we gedrieën, die twee directieleden, Ab de Bruijn en Bill van der Valk, en mijn persoontje nog een paar eerste tulpen op de snavel van de toekan. Je raadt het al, ook die zijn er inmiddels weer af.

Maleisië is de volgende eerste deelnemer, die zich bezighield met het steken van eerste hyacinten. De minister van Toerisme en cultuur, speciaal overgekomen uit Kuala Lumpur, stak wederom met verve een aantal van die mooie bloemen. Zijn enthousiasme over het gehele corso en dat steken, erg leuk om mee te maken.

Snel verder, om de enthousiaste wethouder van Hillegom Jeroen Verheijen te helpen om een paar tulpen op hun mooie praalwagen te steken. Hier was dus echt niets eerste aan… maar het was wel heel leuk. Juist de stekersverenigingen waarderen het erg dat er zoveel aandacht van de “opdrachtgever” is voor hun werk en activiteiten.
Het kijken naar de openingsact, via de smartphone

Er werd ook volop geborreld en genetwerkt, want de gemeenteraad van Noordwijkerhout kwam met een delegatie in ogenschouw nemen wat zo’n corso bouwen nu allemaal inhoudt. We hadden hen uitgenodigd, mede als dank voor de bijdrage voor 2 nieuwe onderstellen voor de twee Noordwijkerhoutse Zelfbouwers, groepen die zelf een hele praalwagen onder hun beheer hebben.

De eerste corso-netwerkbijeenkomst van de Teylingen Ondernemersvereniging was tot slot ook nog een feit op deze mooie eerste corsodag. Leuk te zien dat de opkomst voor de bijeenkomst hoog was, best wat hoger dan bij “reguliere” netwerkbijeenkomsten.
Tulpen in wording, met de eerste hyacinten

En verder is er vandaag al heel veel gestoken, veel werk door de arrangeurs gezet, zijn veel luxe wagens al een stuk luxer geworden met imposante bloemwerken op hun hoed en is er veel media te woord gestaan. Zowel over de telefoon als, want dat hoort natuurlijk eigenlijk, ter plekke. De schrijvende pers (die de minister van Maleisië aan de tand voelde), radio, TV, internet, het was volop aanwezig.


Het corso, we doen ertoe…

dinsdag 18 april 2017

Zo'n tussendagje


Meer dan andere jaren was de dinsdag zo’n tussendagje. Nog niet aan het steken, een dag voor de laatste voorbereidimngen (want 2e paasdag afgevallen voor die voorbereidingen) en daardoor veel energie en hectiek.

Ook een betere afvalscheiding voorbereiden
De stekersverenigingen aan het schilderen op de wagens (waar moeten die hyacinten), de arrangeurs druk bezig met oasis plaatsen (waar moeten die bloemen), de technici druk bezig met geluid en licht plaatsen (waar komt die zangeres nu precies te staan, uhh zingen), voorstekers druk bezig met naalden om scherpe afscheidingen te krijgen tussen hyacinten (waar komt die tekst). Kortom, genoeg drukte.

Echt enthousiast dus
De vernieuwing bij de figuratie, die commissie heet tegenwoordig entertainment, levert een hoop enthousiasme op. Niet in de laatste plaats bij onze Hans Goes, die vol energie alles aan het regelen is geweest en bij de workshop voor de acteurs (ja, zo heten ze tegenwoordig) die energie en dat enthousiasme overbracht. Zie daar maar eens stil bij te blijven staan straks, op de praalwagens.

Wat worden die slingers mooi
Onze stekersvereniging van vorig jaar voor de laatste praalwagen, die praalwagen die na sluitingstijd dus werd opgeschreven, de Nieuwe Noordwijkerhouters, gaan hun handjes gebruiken bij diverse andere groepen. En vandaag en morgen (dinsdag en woensdag dus) zijn ze druk aan de slag voor een extra opdracht, het rijgen van narcissen(slingers) voor de versiering van de Haarlemse binnenstad. 200 stuks in getal worden er gemaakt. Weet je nog wel oudje, die slingers die vroeguh op de voorkant van de auto werd gehangen.

En de dag van de draaiboeken. We hebben er natuurlijk erg veel, maar vandaag werden er meer dan een paar nog aangepast aan de actuele situatie of gemaakt voor de laatste termijn klussen. Zo komt, hoorden we vorige week, een minister (van Toerisme en cultuur) van Maleisië langs. En niet zo maar langs. Hij is er woensdagmiddag na de eerste steek, vrijdagochtend wanneer de praalwagens klaar zijn, vrijdagavond bij de opening in Noordwijkerhout en zaterdag bij de start van corsozaterdag in Noordwijk. Vervolgens gaan ze dan zaterdagmiddag nog lekker eten met de delegatie, waarvan dan weer een deel in het corso meerijdt. In de Nederzandt-bus achter hun eigen praalwagen. Nu heb ik hier al veel woorden voor nodig, moet je kijken wat dat allemaal voor regels en acties in het draaiboek oplevert. Wel leuk om te doen overigens, met mensen die dit wat vaker hebben gedaan.

De presentatie was sprankelender dan hier lijkt
Vervolgens kregen we nog een presentatie van een delegatie van de Feesten van Neuchatel, alwaar ook een corso bij hoort. En zij willen kijken hoe daarin meer samen te werken. Zo’n presentatie overigens, in het heetst van de strijd, het was goed dat hij niet zo lang was gemaakt. Want een beetje zaten we toch wel op hete kolen. Maar, er zitten wel aardige mogelijkheden in dat samenwerken, dus wordt wel vervolgd.


De avond eindigde met een aftrapborrel voor directbetrokkenen. Maar, velen hadden dat moment benut, zelfs ingepland om nog even een overlegje te houden, want iedereen was er toch. Scheelde mij tenminste weer een praatje, want ik kon volstaan met Proost, dit wordt weer het mooiste corso. Woensdag aan de slag, de echte slag.

maandag 17 april 2017

Pre/corso/week


Het is corsoweek geworden, we hebben er veel zin in en het gaat weer een mooi corso worden.

Maar voor het zover is zijn er veel mensen al een poosje aan de slag. Als bestuur bepalen we het thema voor een corso ruim voor het corso van het lopende seizoen, waardoor ik dat thema tijdens de opening (in Noordwijkerhout) bekend kan maken. Dan kan iedereen alvast gaan nadenken, tijdens het genieten van weer het mooiste corso ooit. Dus, ruim een jaar voordat een corso rijdt, wordt er al aan gedacht en g
ewerkt. Maar in het jaar zelf zijn we er een soort van continu mee bezig. Een vergunning aanvragen, begin maar op tijd. Alweer enkele jaren geleden hebben we afgesproken de vergunningsaanvraag (welke, want we hebben er diverse nodig, nou de grootste van het corsorijden zelf op de zaterdag (en vrijdagavond) door de Bollenstreek) begin september te doen. Dan heeft men tijd genoeg om die vergunning dan begin december te kunnen verlenen. En wij weer tijd genoeg om met alle zaken rekening te houden. Dit jaar kwam die vergunning trouwens ergens half maart, maar dat had weer alles van doen met de fusie van de ambtelijke organisatie van Teylingen, Lisse en Hillegom, want Teylingen is de penvoerder van de Bollenstreekvergunning. Genoeg daarover, we zijn allang blij dat dit vergunningsproces, nadat we zo’n tien jaar geleden plots met alle wijzingen werden geconfronteerd, redelijk vlotjes verloopt en in ieder geval in nauwgezet overleg met alle betrokkenen. Er is het nodige sturen in nodig, maar ook dat gaat inmiddels redelijk vlotjes, in het kader van Naar elkaar luisteren.
Al 13, the rest is yet to come
Deze twee deden het wel
Vele, vele meters tape
Laat ik de rest van die activiteiten in zo’n corsojaar voor dit moment dan verder maar even overslaan en me focussen op de pre-corsoweek. Want al denk je dat door die lange voorbereiding(stijd) er niet zo veel meer hoeft te gebeuren in de pre-corsoweek, niets is minder waar.  Allereerst moet er het nodige worden voorbereid voor de bouw zelf. De gehele hal, die in de winter tennishal is en in de zomer bollenexporthal, moet worden omgevormd tot corso-opbouwhal. Bijna 5000 meter-2 (vierkante meter dus) sappakkenmateriaal wordt uitgerold over die vloer, nadat er eerst een houten laag is neergelegd met daarover een laag plastic folie. Dat sappakkenmateriaal moet dan ook nog eens goed aan elkaar vastgeplakt worden, anders rolt het op en struikelt eenieder erover. De rollen sappakkenmateriaal waren dit jaar in plaats van 120 cm of 90 centimeter slechts 60 centimeter. Dus veel meer uitrollen en vastplakken. Maar liefst 20.000 m-1 (strekkende meter dus) plakband en duct-tape is uitgelopen. Dus 20 km lopen voor de plakband-jongens.
En maar lopen

Daarna kunnen dan de praalwagens naar binnen, hun positie innemen om straks door al die mensenhanden met bloemen gestoken te worden. Alle praalwagens verzamelen dus. Allemaal? Nou ja, als het goed is wel, maar het was niet helemaal goed. Daar waar we van 16-18 oude (Fiat’s uit de jaren 70) tractoren teruggegaan zijn naar nog maar drie (vanwege de nieuwe onderstellen die met moderne aggregaten worden aangedreven), juist een van die drie oude beessies begeeft het en staat zelfs nu nog buiten. Moet dinsdagochtend snel in de reparatie.
Vele handen...
Maar de rest staat er en de diverse stekersverenigingen zijn al bezig met hun voorbereidingen. Kleuren markeren, letters uitzetten met naalden, zijde bevestigen waar niet gestoken hoeft of kan worden, staal verven en niet te vergeten, de cateringhoek inrichten. Want die verenigingen denken ook echt aan alles om het hun vrijwilligers het zoveel mogelijk naar de zin te maken. En wij doen dat dan ook weer, hoewel we om alles in goede banen te leiden, best wel een beetje streng moeten zijn op een aantal gebieden. Veiligheid bijvoorbeeld, de beschikbaarheid van bloemen en daarmee dus het uitgiftebeleid van die bloemen, het parkeren (want ook al zijn we blij met alle hulp, we maken gebruik van een mooie hel waar ook nog gewerkt wordt door de eigenaar die er zijn brood mee verdient, plus dat we al die bezoekers ook de gelegenheid willen geven (dat parkeren is dus wel eens een “dingetje” dus)), etc.
Dan nog even over die bloemen zelf, altijd weer spannend, zeker in de pre-corsoweek. Een dag of tien voor de aanvang van het steken komen de eerste bloemen in de cel. J ). Het zag er allemaal erg voorspoedig uit, het seizoen liet geen gekke dingen zien. Totdat het erg lekker weer werd, voor de mensen dan. De bloemen gingen hard bloeien, te hard voor het mooie. En omdat het allang wat droog is, hadden ze niet zoveel droge-stof (jargon, ik weet het). Dus we hebben goed moeten selecteren, diverse velden moeten afwijzen en zijn stap voor stap naar boven gegaan, naar Kennemerland, de omgeving van Heemskerk, naar Bergen en omgeving en zelfs richting de Kop van Noord-Holland. Maar, erg is dat allemaal niet, want wat zijn afstanden nu in Nederland. Inmiddels staat een groot gedeelte van de bloemen in de cel, hebben we een paar mooie en bijzondere nieuwe soorten en hebben we nog een paar dagen in de echte corsoweek om aanvullend op dat we wat we al hebben nog bij te koppen.
Waar blijft het transport?
Ook dat gaat niet vanzelf, daar zijn weer veel handen bij nodig om ze van de planten/bollen te halen en in kratten te doen, waarna ze van het land kunnen worden gehaald. In die kratten staan ze dan rustig in de cellen te wachten op wat komen gaat. En er is altijd wel weer wat met die bloemen (en anders bedenken we wel wat.
Zo, die staan binnen.

Kortom, het wordt weer het mooiste corso ooit.