maandag 17 april 2017

Pre/corso/week


Het is corsoweek geworden, we hebben er veel zin in en het gaat weer een mooi corso worden.

Maar voor het zover is zijn er veel mensen al een poosje aan de slag. Als bestuur bepalen we het thema voor een corso ruim voor het corso van het lopende seizoen, waardoor ik dat thema tijdens de opening (in Noordwijkerhout) bekend kan maken. Dan kan iedereen alvast gaan nadenken, tijdens het genieten van weer het mooiste corso ooit. Dus, ruim een jaar voordat een corso rijdt, wordt er al aan gedacht en g
ewerkt. Maar in het jaar zelf zijn we er een soort van continu mee bezig. Een vergunning aanvragen, begin maar op tijd. Alweer enkele jaren geleden hebben we afgesproken de vergunningsaanvraag (welke, want we hebben er diverse nodig, nou de grootste van het corsorijden zelf op de zaterdag (en vrijdagavond) door de Bollenstreek) begin september te doen. Dan heeft men tijd genoeg om die vergunning dan begin december te kunnen verlenen. En wij weer tijd genoeg om met alle zaken rekening te houden. Dit jaar kwam die vergunning trouwens ergens half maart, maar dat had weer alles van doen met de fusie van de ambtelijke organisatie van Teylingen, Lisse en Hillegom, want Teylingen is de penvoerder van de Bollenstreekvergunning. Genoeg daarover, we zijn allang blij dat dit vergunningsproces, nadat we zo’n tien jaar geleden plots met alle wijzingen werden geconfronteerd, redelijk vlotjes verloopt en in ieder geval in nauwgezet overleg met alle betrokkenen. Er is het nodige sturen in nodig, maar ook dat gaat inmiddels redelijk vlotjes, in het kader van Naar elkaar luisteren.
Al 13, the rest is yet to come
Deze twee deden het wel
Vele, vele meters tape
Laat ik de rest van die activiteiten in zo’n corsojaar voor dit moment dan verder maar even overslaan en me focussen op de pre-corsoweek. Want al denk je dat door die lange voorbereiding(stijd) er niet zo veel meer hoeft te gebeuren in de pre-corsoweek, niets is minder waar.  Allereerst moet er het nodige worden voorbereid voor de bouw zelf. De gehele hal, die in de winter tennishal is en in de zomer bollenexporthal, moet worden omgevormd tot corso-opbouwhal. Bijna 5000 meter-2 (vierkante meter dus) sappakkenmateriaal wordt uitgerold over die vloer, nadat er eerst een houten laag is neergelegd met daarover een laag plastic folie. Dat sappakkenmateriaal moet dan ook nog eens goed aan elkaar vastgeplakt worden, anders rolt het op en struikelt eenieder erover. De rollen sappakkenmateriaal waren dit jaar in plaats van 120 cm of 90 centimeter slechts 60 centimeter. Dus veel meer uitrollen en vastplakken. Maar liefst 20.000 m-1 (strekkende meter dus) plakband en duct-tape is uitgelopen. Dus 20 km lopen voor de plakband-jongens.
En maar lopen

Daarna kunnen dan de praalwagens naar binnen, hun positie innemen om straks door al die mensenhanden met bloemen gestoken te worden. Alle praalwagens verzamelen dus. Allemaal? Nou ja, als het goed is wel, maar het was niet helemaal goed. Daar waar we van 16-18 oude (Fiat’s uit de jaren 70) tractoren teruggegaan zijn naar nog maar drie (vanwege de nieuwe onderstellen die met moderne aggregaten worden aangedreven), juist een van die drie oude beessies begeeft het en staat zelfs nu nog buiten. Moet dinsdagochtend snel in de reparatie.
Vele handen...
Maar de rest staat er en de diverse stekersverenigingen zijn al bezig met hun voorbereidingen. Kleuren markeren, letters uitzetten met naalden, zijde bevestigen waar niet gestoken hoeft of kan worden, staal verven en niet te vergeten, de cateringhoek inrichten. Want die verenigingen denken ook echt aan alles om het hun vrijwilligers het zoveel mogelijk naar de zin te maken. En wij doen dat dan ook weer, hoewel we om alles in goede banen te leiden, best wel een beetje streng moeten zijn op een aantal gebieden. Veiligheid bijvoorbeeld, de beschikbaarheid van bloemen en daarmee dus het uitgiftebeleid van die bloemen, het parkeren (want ook al zijn we blij met alle hulp, we maken gebruik van een mooie hel waar ook nog gewerkt wordt door de eigenaar die er zijn brood mee verdient, plus dat we al die bezoekers ook de gelegenheid willen geven (dat parkeren is dus wel eens een “dingetje” dus)), etc.
Dan nog even over die bloemen zelf, altijd weer spannend, zeker in de pre-corsoweek. Een dag of tien voor de aanvang van het steken komen de eerste bloemen in de cel. J ). Het zag er allemaal erg voorspoedig uit, het seizoen liet geen gekke dingen zien. Totdat het erg lekker weer werd, voor de mensen dan. De bloemen gingen hard bloeien, te hard voor het mooie. En omdat het allang wat droog is, hadden ze niet zoveel droge-stof (jargon, ik weet het). Dus we hebben goed moeten selecteren, diverse velden moeten afwijzen en zijn stap voor stap naar boven gegaan, naar Kennemerland, de omgeving van Heemskerk, naar Bergen en omgeving en zelfs richting de Kop van Noord-Holland. Maar, erg is dat allemaal niet, want wat zijn afstanden nu in Nederland. Inmiddels staat een groot gedeelte van de bloemen in de cel, hebben we een paar mooie en bijzondere nieuwe soorten en hebben we nog een paar dagen in de echte corsoweek om aanvullend op dat we wat we al hebben nog bij te koppen.
Waar blijft het transport?
Ook dat gaat niet vanzelf, daar zijn weer veel handen bij nodig om ze van de planten/bollen te halen en in kratten te doen, waarna ze van het land kunnen worden gehaald. In die kratten staan ze dan rustig in de cellen te wachten op wat komen gaat. En er is altijd wel weer wat met die bloemen (en anders bedenken we wel wat.
Zo, die staan binnen.

Kortom, het wordt weer het mooiste corso ooit.


Geen opmerkingen: