Afgedraaid

Op de foto van de start is het al druk

Wij en het programma. Maar allebei in de goede zin van het woord. Het programma, lees de draaiboeken en alles wat er verder op papier is gezet, werkt inmiddels zo goed dat we ze inderdaad kunnen afdraaien. En het gaat dan vanzelf niet vanzelf, we moeten er best nog wat aan doen. Doch dat is erg goed gegaan. Zelfs de weergoden hielpen (uiteindelijk) goed mee. Op zaterdagochtend (vroeg) onderweg van Noordwijkerhout naar Noordwijk deden die weergoden dat wat de brandweer vrijdagmiddag ook had gedaan, namelijk alle bloemen nog even van een opfrisser voorzien. Ook de chauffeurs, die er iets minder blij mee waren. En ook wachtend in Noordwijk op het startschot bleef het nog uit de lucht komen, alles en iedereen toch wat nat en klam makend. Maar, alsof die duvel en zo, bij het officiële startschot werd het droog en onderweg vielen er nog wel wat spetters, maar dat mocht geen echte naam meer hebben. In de loop van de middag werd het zelfs nog heel aardig. En ook al was het ’s ochtend somber, het had geen effect op de bezoekersaantallen, bleek. Dat startschot was best heel leuk, met de Bloemenkoningin van Noordwijk, haar pages, de hoofddirecteur van de ANWB Frits van Bruggen, de burgemeester van Noordwijk, de ambassadeur van China, de voorzitter van de stichting Bloem en Zee en moi. De fotografen moesten wel een grote fotocamera hebben om iedereen er op te zetten dus.

Beetje druk is het wel

Druk vanaf het begin, in Noordwijk zelfs zodanig dat er geen parkeerplekken voor de touringcars waren. Ze werden op een gegeven moment “afgestopt” bij Beuk om hun toeschouwers aldaar het corso te laten zien. Dus ook druk op de Van Berckelweg. Eigenlijk ging het de gehele ochtend verder goed tot Sassenheim aan toe. Ja, altijd gedoe bij de spoorwegovergang in Voorhout, waardoor de stoet vaak stil stond (er komen toch wel erg veel treinen voorbij daar), maar door het trucje dat we bedacht hadden, hele stoet stil bij het aangaan van de rode lampen van de spoorbomen, zorgde er wel voor dat het geheel nog behoorlijk aaneengesloten door het andere deel van Voorhout en de eerst meters in Sassenheim reed. En, je kunt gewoon wat langer genieten van al dat moois, toch!

Wederom met dank aan de Bernardus in Sassenheim, daar lekker gegeten en andere belangrijke dingen gedaan (toilet of zo). Want daarna kwam natuurlijk de echte uitdaging en ook het deel waar vorig jaar nog wat te verbeteren viel. Lisse, het Vierkant en de Corso-Keukenhof-boulevard. Plus de opnamen van Omroep MAX voor het gemeentehuis. En daar kan ik dit jaar lekker kort over zijn, dat is een goed teken. Het ging prima, het bleef allemaal rijden, er ontstonden geen (echte) gaten, geen nooduitrukken van hulpdiensten (daar kunnen we dan sowieso niets aan doen), geen materiaalpech. Kortom, we reden aaneengesloten en op tijd door Lisse heen en richting Hillegom. En wel, heul verschrikkelijk druk vanaf het middaguur (ochtend dus gewoon heel druk J). Over de hoofden lopen op het Vierkant (Kleintje Pils genoot juist daar van het meest van het publiek en het optreden, want ze stonden daar toevallig wel even stil en de stemming zat er snel in), en bij Keukenhof, ja, daar is eigenlijk dan geen definitie meer voor. Dus crowded, dan maar.

En in Hillegom ook

Maar daardoor konden we ook op tijd naar Hillegom. Het is al jaren de uitdaging om in Hillegom op tijd te zijn en aaneengesloten. Ondanks dat we Lisse op tijd uit waren wel ietsje te laat in Hillegom, maar dat was 10 minuten. Nou, daar doen we het andere jaren ook voor. Beetje veroorzaakt door wat muziekkorpsen ontstond er ook een gaatje, maar dat trokken we snel dicht, waardoor we toch aaneengesloten en behoorlijk om tijd door Hillegom gingen en bij het Ford Museum aankwamen, om de avondmaaltijd te nuttigen. Laat dat nu dit jaar nasi geweest zijn. Overigens, net als alle voorgaande jaren!

Foto's van corsowagens zijn er genoeg

We zaten in het Ford museum al te genieten van hoe het tot dan toe was gegaan en de staart naar Haarlem ging zo mogelijk nog vlekkelozer. Op de minuut nauwkeurig, aaneengesloten en met nog heel mooie praalwagen reden we naar de Gedempte Oude Gracht. En daar staat ie nu (op moment van dit schrijven dus). We zijn blij en voldaan (en een beetje afgedraaid, maar daardoor volop energie).

De schattingen van de mensen die meereden en ook vanuit de centrale regie in Sassenheim zijn dat het bloemencorso van 2015 weer meer mensen trok, ondanks de qua weersituatie wat mindere start. Die centrale regie heeft de zaken ook steeds beter op de rit. Daardoor was het vooral goed mogelijk om na afloop op slimme manieren de Bollenstreek weer leeg en snel mobiel te krijgen. Dat ging heel goed merkte men daar, maar merkte ik ook tijdens mijn hobbelen tussen de verschillende plekken waar ik mijn opwachting maak.

De schooiwagen op de rug gezien

De schooiwagen deed het ook goed. De upgrading, maar ook de nog betere inzet van de scouts zorgden er voor dat er zo’n 20 % meer geld is opgehaald, wat we natuurlijk erg goed kunnen gebruiken. En wat dit jaar kennelijk meer opviel, was dat het verhaal waar we ons al lang aan storen, de orgelman, nu ook door anderen is opgevallen (en waarschijnlijk wel tot wat acties zal leiden, ons lukt het tot nu toe niet om degenen die er over mogen gaan in actie te krijgen). Zo’n orgelman die in feite het schooien afroomt en daardoor laat ik het toch maar noemen misbruik maakt van de situatie. Wij organiseren zo’n mooi festijn, wat ons veel energie kost en waarvoor wat vergunningen nodig hebben en hij loopt daar zo maar doorheen. Zelfs een bedankje kan er niet af. Moest dus niet kunnen.

Ook uit de lucht is het mooi

Maar, dissonant of niet, het was een gigantisch mooi corso van de Bollenstreek, deze 2015-editie.

Nog even genieten van het stilstaand corso in Haarlem. Het weer slaat ook zondag om van toch niet zo heel fraai naar best nog wel aardig (mooie terminologieën, nietwaar?).