Wat een medewerking

Het is toch elke keer weer leuk om rond te lopen in de opbouwhallen en te merken hoe graag men allemaal wil helpen aan het corso. Ik heb vanavond vooral eens tussen het publiek en dan met name de toeristen gelopen. Dan blijkt maar eens hoe bijzonder het is en men het vindt. Niet alleen oh's en ah's over de bloemenpracht en de fantastische geuren, maar ook bewondering voor de inzet van een ieder. Die bewondering heb ik ook nog steeds. Met zijn allen maken we er zoiets moois van, een belevenis die vrijdag en zaterdag door de Bollenstreek trekt. Formidabel.
Die medewerking ligt ook op allerlei andere vlakken. Zo vind ik het zelf heel leuk dat de overbuurman, Verschoor kranen, een van zijn grootste kranen uitschuift en voorzien van grote lampen het voorterrein voor de opbouwhallen verlicht. Het zijn van die kleine dingen. De gemeente die de tijdelijke bewegwijzering regelt, met alle gele waarschuwingsborden. Dat is overigens wel hard nodig, want met sommige vrijwillige medewerkers heb ik soms wel te doen. De verkeersregelaars is zo'n groep. Zij staan daar maar buiten te zorgen dat alles in goede banen gaat. Ga er maar aan staan, wind, kou, (te veel) zon. Soms ga ik eens even kijken en het is werkelijk schandalig hoe sommige (gelukkig zijn het er niet veel, maar toch!) "verkeersdeelnemers" zich gedragen. Laat ik niet in detail treden, maar het kan dus echt niet. Ik heb niet zo veel met de meest recente SIRE campagne over hufterigheid, maar herken toch wel iets.
Andere medewerking kwam er op muzikaal gebied. Woensdagavond al een paar groepen en donderdagavond konden we genieten van de Bollenband, een ritmegroep van een heel bijzonder soort. Ze hadden de gehele zaal in hun ban met vooral hun enthousiasme. Ook een pretband en een stageband vergasten onze harde werkers op heerlijke klanken.

Op de foto de Bollenmina's die donderdagmiddag optraden.

Aardigheidje tussendoor: Donderdag is de dag waarop de scholen langs komen. En die vullen dat dan ook weer allemaal heel bijzonder en op een eigen wijze in. Zo was er een school die de kinderen een vragenlijst over de opbouw en het corso hadden mee gegeven. En een vraag vond ik zo leuk: Welke praalwagen rijdt zonder tractor? Wie het weet, mag het zeggen!!

We zijn bijna klaar, een gigantisch bloemenfestijn, fantastische praalwagens, door de goede kwaliteit bloemen, maar ook dankzij de nieuwe ontwerpers. Een clubje dat precies snapt hoe een corso moet zijn: figuratief, sprekend en mooi. De jury krijgt het moeilijk vrijdag.